34 najsłynniejsze zapomniane i opuszczone miasta świata cz.2

25. Timgad

Timgad starożytne miasto w Afryce Północnej, na terenie dzisiejszej Algierii. Zostało założone przez cesarza Trajana ok. 100r. n.e. w miejscu wcześniejszej osady kartagińskiej. Pierwotnie zaprojektowane było dla populacji około 15000 mieszkańców jednak bardzo szybko się rozrosło. Miasto niestety zniknęło z kart historii, stając się jednym utraconych miast Imperium Rzymskiego, dopóki nie zostało odkryte w 1881 roku. Po wielkim kompleksie zostały ruiny i wspaniały łuk triumfalny. W 1982r. zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

24. Mohendżo-Daro

Mohendżo-Daro (kopiec zmarłych) to osada protomiejska w pobliżu brzegu rzeki Indus, położona na obszarze cywilizacji Indusu. Obecnie leży na terenie Pakistanu. Wybudowane ok. 2600 roku p.n.e.jako jedne z pierwszych osiedli miejskich na świecie. Nazywane czasami "Starożytną Metropolią doliny Indusu". Prawdopodobnie zamieszkiwało je około 35.000 mieszkańców.  Otoczone murem, całość osiedla zajmuje 250 ha. Mohendżo-Daro zostało odkryte w latach 20. XX wieku przez przez angielskiego archeologa Johna Marshalla. Najważniejszymi budowlami zidentyfikowanymi przez archeologów to: Wielka Łaźnia,
Dom Wodza, Wielki Spichlerz oraz Dom Zgromadzeń.

23. Wielkie Zimbabwe

Wielkie Zimbabwe, Dom kamieni to największa budowla przed europejska w Afryce na południe od równika, 25 km od Masvingo i 250 km na wschód od Harare (stolicy Zimbabwe). Dziś jest kompleksem ruin stanowiących powierzchnię 750 ha.  Wielkie Zimbabwe zostało wybudowane przez rdzenną ludność Bantu, budowę rozpoczęto w 11 wieku i kontynuowano przez ponad 300 lat. W szczytowym okresie, szacuje się, że Wielkie Zimbabwe miało, aż 18.000 tys. mieszkańców. Przyczyny upadku i ostatecznej rezygnacji z zamieszkania upatruje się w upadku handlu, niestabilności politycznej, głodu i niedoboru wody spowodowanego zmianami klimatycznymi.

22. Hatra

 Hatra starożytne miasto w Mezopotamii, leżące 50 km na północny wschód od Aszur. Niegdyś było dużym znaczącym ośrodkiem, otoczonym murem broniąc się od niedaleko położonego państwa Partów, przetrwało kilka najazdów Rzymu. W III wieku n.e. zostało zniszczone przez Sasanidów. Dzisiaj ruiny Hatry w Iraku stanowią stanowisko archeologiczne  Mabad al-Hadar. W 1985r. zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 

21. Sańći

Sańći, Sanchi jest  miejscowością w Indiach w stanie Madhya Pradesh. Słynie z pięknych budowli architektury buddyjskiej (ruiny świątyń i klasztorów). W 13 wieku po upadku buddyzmu w Indiach, Sańći zostało opuszczone. Odkryto je w 1818 roku przez brytyjskiego oficera. W 1989 ruiny wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 

20. Hattusa

Hattusa (Hattusas, Hattuşaş, Hattusza) — stolica imperium hetyckiego. Dziś stanowisko archeologiczne położone w pobliżu miasta Boğazkale w Anatolii, w Turcji. Ruiny wpisano w 1986 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Miasto założono około 2000r. p.n.e. przez lud Hatti. W 1700r. p.n.e. zdobyte przez króla Anitta. Miasto wzniesiono na wzgórzu o powierzchni ok. 1,8 km². Szacuje się, że miało ono około 40000 do 50000 mieszkańców. Zaginione miasto zostało odkryte na początku 20 wieku w centrum Turcji przez niemiecki zespół archeologiczny. 

19. Chan Chan

Zdecydowana starożytny ośrodek Chan Chan w Peru był największym miastem w Ameryce prekolumbijskiej. Do wzniesienia budynków używano glinianej cegły z adobe, suszonej na słońcu i pokrytej lepkim tynkiem, w którym tworzono wspaniałe ornamenty.Centrum miasta otaczały wielkie ściany, w któreych mieści się uroczyste pokoje, mogiły i świątynie. Miasto zostało zbudowane przez Chimu ( wywodząca się z pozostałości po cywilizacji Moche) około 850 r.n.e. i istniało, aż do podboju przez Inków w 1470r. n. e. Szacuje się, że około 30.000 osób zamieszkiwało Chan Chan. W 1986 Chan Chan wpisano na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

18. Mesa Verde

Mesa Verde jest Parkiem Narodowym położonym w USA, w południowo-zachodniej części amerykańskiego stanu Kolorado. 29 czerwca 1906 ośrodek został uznany za park narodowy, a 6 września 1978 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Mesa Verde jest urwiskiem należącym niegdyś do Indian Anasaz. 12 wieku Anasaz rozpoczęli budowę domów w płytkich jaskiniach, pod nawisami skalnymi wzdłuż kanionu. Niektóre z tych domów były tak duże jak 150 pokoi! Dziś ruiny są niemal w doskonałym stanie. Powód nagłego wyjazdu Indian jest nieznany, spekuluje się, że być może opuścili swoje ziemi z powodu susz.