.jpg)
Niedawno w Mongolii Wewnętrznej odkryto doskonale zachowane skamieniałości wiewiórki, Megaconus mammaliaformis. Dostarcza to lepszego oglądu w jaki sposób ewoluowały pierwsze ssaki. Jeden z autorów publikacji o prawiewiórce, prof. Zhe-Xi Luo z Uniwersytetu z Chicago podkreśla: "Patrząc na to, co się zachowało w skamieniałości nareszcie zyskujemy pojęcie, jak mogli wyglądać przodkowie wszystkich ssaków. Znalezisko to pozwala nam też scalić słabo rozumiane szczegóły dotyczące krytycznego momentu związanego z przejściem od etapu przedssaczych przodków do etapu współczesnych ssaków".
Jak donoszą raporty paleontologów "odkrycia dokonano w Mongolii Wewnętrznej na terenach pokrytych popiołem wulkanicznym. Uważa się, że szczątki wiewiórki wykazują na to, że charakteryzowała się nie tylko cechami przypisywanymi ssakom, ale także gadom, np. prymitywne ucho środkowe".
Megakonus żył ok. 165 mln lat temu i należał do grupy zwierząt- Haramidy, których istnienie zostało wcześniej ustalone na podstawie skąpych dowodów archeologicznych takich jak odnalezione pojedyncze zęby. Był wielkości sporej wiewiórki, prowadził lądowy tryb życia i był wszystkożerny. Zwierze posiadało rzędy guzków na trzonowych zębach umożliwiające lepsze żucie twardych części roślin. Jego przednie zęby przypominały uzębienie dzisiejszych gryzoni, co świadczy o tym że żywił się także owadami czy innymi małymi bezkręgowcami. Co ciekawe jego tynie łapy miały kolce jadowe służące do obrony przed potencjalnymi drapieżnikami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz